بسم الله الرحمن الرحیم سرود میلاد حضرت امام حسن عسگری علیه السلام............................. شد ربیعُ الثانی و فصل شور ِ دلبری نغمه ی عالَم شده یا امام ِ عسگری ای امام ِ عالمین از همه خوبان سری بر فَلَک مولایی و از مَلَک دل می بری ای گل پیغمبری،یا امام ِ عسگری آیه ای از کوثری،یا امام ِ عسگری... آمده ای عاشقان،نخل زهرا را ثمر شد ز الطاف ِ خدا،حضرت ِ هادی پدر آمده آنکه بُوَد دَه صدف را چون گوهر من مدیحه خوان شدم بهر ِ تو با چشم ِ تر ای گل پیغمبری،یا امام ِ عسگری آیه ای از کوثری،یا امام ِ عسگری... حُسن سر تا پا تویی دلبر دلها تویی حُجّتُ الّه هستی و یوسف زهرا تویی لاله ی صحرا تویی،لطف را دریا تویی راحت و آرامشی بر دل ِ شیدا تویی ای گل پیغمبری،یا امام ِ عسگری آیه ای از کوثری،یا امام ِ عسگری... دارد این دل حاجت ِ وادی ِ عشق شما عطر فردوس ِ برین عطر و بوی سامرا کاش یبن فاطمه در ره ِ سُرخ ِ ولا از حریم ِ تو رویم هم نجف هم کربلا ای گل پیغمبری،یا امام ِ عسگری آیه ای از کوثری،یا امام ِ عسگری...منبع: سایت شهید آوینی روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل
آخرین مطالب
- ۹۸/۱۱/۰۵اطلاعیه دهه ی دوم فاطمیه 1398
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر
- ۹۳/۰۹/۱۴دعای ندبه 93.09.14 جمعه
پیوندهای روزانه
بسم الله الرحمن الرحیم روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل
بسم الله الرحمن الرحیم حدیث13: عبدالرحمن بن عوف روایت نموده که پیغمبر فرمود: لیبعثن الله من عترتى رجلاً افرق الثنایا، اجلى الجبهه ، یملاء الارض عدلاً یفیض المال فیضاً خداوند از عترت من مردى را برانگیزد که میان دندانهایش باز ، و رویش روشن باشد، زمین را پر از عدل کند و به مردم اموال فراوان بخشد.دعای ندبه امروز صبح جمعه با حضوربرادران وخواهرانو عاشقان اهل بیت عصمت وطهارت وآقا امام زمان (عج) درساعت 7/15با ذکر زیارت عاشورا توسط آقایانامیر حسین عابدی - سید علی اصغرحسینی و آقای عبدالله سالاری شروعو در ادامه با نیایش دعای روحبخش ندبهدر ساعت 7/30 با نوای مداح اهلبیت حاج سید مهدی کاظمی دینان (معاون فنی و مهندسی مجلس جمهوری اسلامی ایران) در ساعت 8/30 و بعد ازپذیرایی و صرف صبحانه به پایان رسید. *****گفتنی است دعای ندبه هر هفته ساعت 7/15 شروعو در ساعت 8/30 و بعد از پذیرایی صبحانه به پایان می رسد ***** روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل
بسم الله الرحمن الرحیم حدیث12: ابوامامه باهلى از پیغمبر (ص) روایت کرده که فرمود: بینکم و بین الروم اربع هدن یوم الرابعةعلى ید رجل من آل هرقل یدوم سبع سنین .. میان
شما و رومیان چهار صلح است ، چهارمین آن به دست مردى از نسل هرقل خواهد
بود و هفت سال دوام مى یابد مردى از طائفه عبدقیس به نام مستور بن بجلانعرض کرد اى رسول خدا (ص) در آن روز پیشواى مردم کیست ؟ فرمود
: المهدى من ولدى ابن اربعین سنة، کان وجهه کوکب درى فى خده الایمن خال
اسود علیه عباء تان قطریتان کانه من رجال بنى اسرائیل یستخرج الکنوز یفتح
مدائن الشرک . پیشواى
مردم مهدى است که از فرزندان من مى باشد که چون ظهور کند به صورت مرد چهل
ساله مى نماید.رخسارش چون ستاره تابان مى درخشد و در سمت راست رخسارش خال
سیاهى است، دو عباى قطرى پوشیده (و از لحاظ سلامت بنیه ) گوئى ازمردان بنى
اسرائیل است، ذخائر زمین را استخراج کند و شهرهاى شرک را بگشاید . دعای ندبه امروز صبح جمعه همزمان با ولادت پیامبر حضرت محمد مصطفی(ص)وششمین اختر امامت امام جعفر صادق(ع) و با حضوربرادران وخواهرانو عاشقان اهل بیت عصمت وطهارت وآقا امام زمان (عج) درساعت 7/15با ذکر زیارت عاشورا شروع و در ادامه با نیایش دعای روحبخش ندبه در ساعت 7/30 با نوای مداحان اهلبیت آقایان امیر حسین عابدی - سید علی اصغرحسینی و آقای شفیع زاده در ساعت 8/30 و بعد از پذیرایی و صرف صبحانه به پایان رسید. *****گفتنی است دعای ندبه هر هفته ساعت 7/15 شروع و در ساعت 8/30 و بعد از پذیرایی صبحانه به پایان می رسد ***** روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل
بسم الله الرحمن الرحیم دونور امشب زمشرق می زند سر،
یکی خورشید و آن یک ماه انور،
یکی ختم رسل محمد،
یکی صادق که بردلهاست راهبر. خجسته میلاد پیامبرمهر و انسانیت (ص) و امام جعفرصادق (ع) پیشوای پرافتخار علم و اخلاق مبارک باد. آدرس جدید سایت ما:www.fatemieh-amol.irwww.mahdieamol.irسامانه پیامکی اختصاصی ما:۵۰۰۰۲۰۳۰۰۳۱۳۵۰۰۰۲۰۶۰۳۱۳۳۱۳تلفن جهت پیشنهادات و انتقادات:0936-666-2880 روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل
بسم الله الرحمن الرحیم زندگی نامه حضرت محمد مصطفی (ص) زندگی نامه حضرت محمد (ص):نام: محمد بن عبد اللهحضرت
محمد (ص) در تورات و برخى کتب آسمانى «احمد» نامیده شده است. آمنه، دختر
وهب، مادر حضرت محمد (ص) پیش از نامگذارىِ فرزندش توسط عبدالمطلب به محمّد،
وى را «احمد» نامیده بود.کنیه حضرت محمد (ص): ابوالقاسم و ابوابراهیم.القاب حضرت محمد (ص): رسول
اللّه، نبى اللّه، مصطفى، محمود، امین، امّى، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذیر،
بشیر، مبین، کریم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذکّر، یس، طه
و...منصب حضرت محمد (ص): آخرین پیامبر الهى، بنیانگذار حکومت اسلامى و نخستین معصوم در دین مبین اسلام. تاریخ ولادت حضرت محمد (ص):
روز جمعه، هفدهم ربیع الاول عام الفیل برابر با سال 570 میلادى (به روایت
شیعه). بیشتر علماى اهل سنّت تولد آن حضرت را روز دوشنبه دوازدهم ربیع
الاول آن سال دانستهاند.عام
الفیل، همان سالى است که ابرهه، با چندین هزار مرد جنگى از یمن به مکه
یورش آورد تا خانه خدا (کعبه) را ویران سازد و همگان را به مذهب مسیحیت
وادار سازد؛ اما او و سپاهیانش در مکه با تهاجم پرندگانى به نام ابابیل
مواجه شده، به هلاکت رسیدند و به اهداف شوم خویش نایل نیامدند. آنان چون
سوار بر فیل بودند، آن سال به سال فیل (عام الفیل) معروف گشت.محل تولد حضرت محمد (ص): مکه معظمه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى).نسب پدرى حضرت محمد (ص):
عبدالله بن عبدالمطلب (شیبة الحمد) بن هاشم (عمرو) بن عبدمناف بن قصّى بن
کلاب بن مرّة بن کعب بن لوىّ بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر (قریش) بن
کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان.حضرت محمد (ص)
روایت شده است که هرگاه نسب من به عدنان رسید، همان جا نگاه دارید و از آن
بالاتر نروید. اما در کتابهاى تاریخى، نسب آن حضرت تا حضرت آدم(ع) ثبت و
ضبط شده است که فاصله بین عدنان تا حضرت اسماعیل، فرزند ابراهیم خلیل
الرحمن(ع) به هفت پشت مىرسد.مادر حضرت محمد (ص): آمنه، دختر وهب بن عبد مناف.این
بانوى جلیل القدر، در طهارت و تقوا در میان بانوان قریشى، کم نظیر و
سرآمد همگان بود. وى پس از تولد حضرت محمّد(ص) دو سال و چهارماه و به
روایتى شش سال زندگى کرد و سرانجام، در راه بازگشت از سفرى که به همراه
تنها فرزندش، حضرت محمّد(ص) و خادمهاش، ام ایمن جهت دیدار با اقوام خویش
عازم یثرب (مدینه) شده بود، در مکانى به نام «ابواء» بدرود حیات گفت و در
همان جا مدفون گشت.و
چون عبدالله، پدر حضرت محمد(ص) دو ماه (و به روایتى هفت ماه) پیش از ولادت
فرزندش از دنیا رفته بود، کفالت آن حضرت را جدش، عبدالمطلب به عهده گرفت.
نخست وى را به ثویبه (آزاد شده ابولهب) سپرد تا وى را شیر دهد و از او
نگهدارى کند؛ اما پس از مدتى وى را به حلیمه، دختر عبدالله بن حارث سعدیه
واگذار کرد. حلیمه گرچه دایه آن حضرت بود، اما به مدت پنج سال براى وى
مادرى کرد.مدت رسالت و زمامدارى حضرت محمد (ص):
از 27 رجب سال چهلم عام الفیل (610 میلادى)، که در سن چهل سالگى به رسالت
مبعوث شده بود، تا 28 صفر سال یازدهم هجرى، که رحلت فرمود، به مدت 23 سال
عهدهدار امر رسالت و نبوت بود. حضرت محمد (ص) علاوه بر رسالت، به مدت ده
سال امر زعامت و زمامدارى مسلمانان را پس از مهاجرت به مدینه طیبه بر عهده
داشت.همسران حضرت محمد (ص):1. خدیجه بنت خویلد.2. سوده بنت زمعه. 3. عایشه بنت ابى بکر.4. امّ شریک بنت دودان.5. حفصه بنت عمر.6. ام حبیبه بنت ابى سفیان.7. امّ سلمه بنت عاتکه.8. زینب بنت جحش.9. زینب بنت خزیمه.10. میمونه بنت حارث.11. جویریه بنت حارث.12. صفیّه بنت حىّ بن اخطب.نخستین زنى که افتخار همسرى حضرت محمد (ص) را یافت، خدیجه بنت خویلد بود. حضرت محمّد(ص) پیش از رسیدن به مقام رسالت، در سن 25 سالگى با این بانوى بزرگوار ازدواج نمود.خدیجه
کبرى (س) با موقعیت و اموال خویش، خدمات شایانى به پیامبر اکرم(ص) در
اظهار رسالتش کرد. این بانوى بزرگ، از افتخارات زنان عالم است و در ردیف
بانوان قدسى، همانند مریم و آسیه، قرار دارد. حضرت محمد (ص) به احترام
خدیجه کبرى (س) تا هنگامى که وى زنده بود، با هیچ زن دیگرى ازدواج نکرد.
همو بود که دردها و رنجهاى پیامبر(ص) را، که سران شرک و کفر متوجه آن حضرت
مىکردند، تسلّى داده و او را در رسالت و نبوتش یارى میداد.خدیجه
کبرى(س) به خاطر مقام و منزلتى که در اسلام به دست آورده بود، مورد لطف و
عنایت مخصوص پروردگار جهانیان قرار گرفت. به همین جهت روزى جبرئیل امین به
محضر پیامبر اکرم(ص) شرفیاب شد و گفت: اى محمد! سلام خدا را به همسرت خدیجه
برسان. پیامبر اکرم(ص) به همسرش فرمود: اى خدیجه! جبرئیل امین از جانب
خداوند متعال به تو سلام مىرساند. خدیجه گفت: «اللّه السّلام و منه
السّلام و على جبرئیل السّلام».حضرت خدیجه (س) در ایام همسرى با حضرت
محمد (ص) از احترام ویژه رسول خدا(ص) برخوردار بود و پیامبر(ص) نیز همسرى
مهربان و وفادار براى او بود. آن حضرت پس از وفات خدیجه (در رمضان سال دهم
بعثت) همواره از او به نیکى یاد میکرد.از عایشه، سومین همسرحضرت محمد (ص)، روایت شده است:«کانَ
رَسُولُ اللّهِ(ص) لایَکادُ یَخْرُجُ مِنَ الْبَیْتِ حَتّى یَذْکُرَ
خَدیجَةَ فَیَحْسَنُ الثَّناءِ عَلَیْها، فَذَکَرها یَوْماً مِنَ
الْاَیّامِ فَادْرَکَتْنی الْغَیْرةَ، فَقُلْتُ: هَلْ کانَتْ اِلاّ
عَجُوزاً وَقَدْ اَبْدَلَکَ اللّهُ خَیْراً مِنْها، فَغَضَبَ حَتّى
اهْتَزَّ مَقْدَمُ شَعْرِهِ مِنَ الغَضَبِ. (1)حضرت
محمد (ص) هیچگاه از خانه بیرون نمیرفت مگر این که یادى از خدیجه مى کرد و
از او به نیکى نام مى برد. یک روز که حضرت محمد (ص) از خدیجه (س) یاد کرده
و خوبى هاى او را بیان می کرد، غیرت زنانگى بر من غالب شد و به پیامبر(ص)
گفتم: آیا او یک پیرزن بیشتر بود و حال آن که خداوند بهتر از آن (یعنى
عایشه) را به تو داده است؟ پیامبر اکرم(ص) از این گفتار من، خشمگین شد، به
طورى که موهاى جلوى سرش از شدت خشم به حرکت درآمد..فرزندان حضرت محمد (ص)الف) پسران ان حضرت محمد (ص):1. قاسم. او پیش از بعثت پیامبر اکرم(ص) تولد یافت. از این رو پیامبر(ص) را ابوالقاسم نامیدند.2. عبدالله. این کودک چون پس از بعثت به دنیا آمده بود، وى را «طیّب» و «طاهر» مىگفتند.3. ابراهیم. او در اواخر سال هشتم هجرى متولد شد و در رجب سال دهم هجرى وفات یافت.عبدالله و قاسم از خدیجه کبرى (س) و ابراهیم از ماریه قبطیه متولد شدند. وهرسه آنان در سنین کودکى از دنیا رفتند.ب) دختران حضرت محمد (ص):1. زینب (س). 2. رقیه (س). 3. ام کلثوم (س). 4. فاطمه زهرا (س).دختران
حضرت محمد (ص) همگى از حضرت خدیجه(س) متولد شدند و تمام فرزندان رسول
خدا(ص) جز فاطمه زهرا (س) پیش از رحلت آن حضرت، از دنیا رفته بودند. تنها
فرزندى که از آن حضرت در زمان رحلتش باقى مانده بود، فاطمه زهرا(س)، آخرین
دختر وى بود. این بانوى مکرّمه، افتخار بانوان عالم، بلکه همه انسانها و
مورد تقدیس و تکریم فرشتگان عرشى است. همو است که مادر سبطین و امّ الأئمة
المعصومین(ع) است.گرچه
پیامبر اسلام(ص) به تمام خاندان مؤمن خویش علاقهمند بود، اما در میان
همسرانش بیش از همه، به خدیجه کبرى (س) و در میان فرزندانش بیش از همه، به
فاطمه زهرا (س) علاقهمند بوده و اظهار محبت و لطف میفرمود.آغاز بعثت حضرت محمد (ص):محمد
امین ( ص ) قبل از شب 27 رجب در غار حرا به عبادت خدا و راز و نیاز با
آفریننده جهان می پرداخت و در عالم خواب رؤیاهایی می دید راستین و برابر با
عالم واقع . روح بزرگش برای پذیرش وحی - کم کم - آماده می شد .درآن
شب بزرگ جبرئیل فرشته وحی مأمور شد آیاتی از قرآن را بر محمد ( ص ) بخواند
و او را به مقام پیامبری مفتخر سازد . سن محمد ( ص ) در این هنگام چهل سال
بود . در سکوت و تنهایی و توجه خاص به خالق یگانه جهان جبرئیل از محمد ( ص
) خواست این آیات را بخواند : " اقرأ باسم ربک الذی خلق . خلق الانسان من
علق . اقرأ وربک الاکرم . الذی علم بالقلم . علم الانسان ما لم یعلم " .
یعنی : بخوان به نام پروردگارت که آفرید . او انسان را از خون بسته آفرید .
بخوان به نام پروردگارت که گرامی تر و بزرگتر است . خدایی که نوشتن با قلم
را به بندگان آموخت . به انسان آموخت آنچه را که نمی دانست .حضرت
محمد (ص) - از آنجا که امی و درس ناخوانده بود - گفت : من توانایی خواندن
ندارم . فرشته او را سخت فشرد و از او خواست که " لوح " را بخواند . اما
همان جواب را شنید - در دفعه سوم - محمد ( ص ) احساس کرد می تواند " لوحی "
را که در دست جبرئیل است بخواند . این آیات سرآغاز مأموریت بسیار توانفرسا
و مشکلش بود .جبرئیل
مأموریت خود را انجام داد و محمد ( ص ) نیز از کوه حرا پایین آمد و به سوی
خانه خدیجه رفت . سرگذشت خود را برای همسر مهربانش باز گفت . خدیجه دانست
که مأموریت بزرگ " محمد " آغاز شده است . او را دلداری و دلگرمی داد و گفت :
" بدون شک خدای مهربان بر تو بد روا نمی دارد زیرا تو نسبت به خانواده و
بستگانت مهربان هستی و به بینوایان کمک می کنی و ستمدیدگان را یاری می
نمایی " . سپس محمد ( ص ) گفت : " مرابپوشان " خدیجه او را پوشاند . حضرت
محمد (ص) اندکی به خواب رفت . خدیجه نزد " ورقة بن نوفل " عمو زاده اش که
از دانایان عرب بود رفت ، و سرگذشت محمد ( ص ) را به او گفت . ورقه در جواب
دختر عموی خود چنین گفت : آنچه برای محمد ( ص ) پیش آمده است آغاز
پیغمبری است و " ناموس بزرگ " رسالت بر او فرود می آید . خدیجه با دلگرمی
به خانه برگشت .معراج حضرت محمد (ص):پیش
از هجرت به مدینه که در ماه ربیع الاول سال سیزدهم بعثت اتفاق افتاد، دو
واقعه در زندگی حضرت محمد (ص) پیش آمد که به ذکر مختصری از آن می پردازیم :
در سال دهم بعثت "معراج " پیغمبر اکرم (ص ) اتفاق افتاد و آن سفری بود که
به امر خداوند متعال و بهمراه امین وحی (جبرئیل ) و بر مرکب فضا پیمایی به
نام "براق " انجام شد.حضرت
محمد (ص) این سفر با شکوه را از خانه ام هانی خواهر امیر المومنین علی (ع )
آغاز کرد و با همان مرکب به سوی بیت المقدس یا مسجد اقصی روانه شد، و از
بیت اللحم که زادگاه حضرت مسیح است و منازل انبیا (ع ) دیدن فرمود. سپس
سفر آسمانی خود را آغاز نمود و از مخلوقات آسمانی و بهشت و دوزخ بازدید به
عمل آورد، و در نتیجه از رموز و اسرار هستی و وسعت عالم خلقت و آثار قدرت
بی پایان حق تعالی آگاه شد و به "سدرة المنتهی " رفت و آنرا سراپا پوشیده
از شکوه و جلال و عظمت دید. سپس از همان راهی که آمده بود به زادگاه خود
"مکه " بازگشت و از مرکب فضا پیمای خود پیش از طلوع فجر در خانه "ام هانی "
پائین آمد. به
عقیده شیعه این سفر جسمانی بوده است نه روحانی چنانکه بعضی گفته اند. در
قرآن کریم در سوره "اسرا" از این سفر با شکوه بدین صورت یاد شده است :
"منزه است خدایی که شبانگاه بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد اقصی که
اطراف آن را برکت داده است سیر داد، تا آیتهای خویش را به او نشان دهد و
خدا شنوا و بیناست ". در همین سال و در شب معراج خداوند دستور داده است که
امت پیامبر خاتم (ص ) هر شبانه روز پنج وعده نماز بخوانند و عبادت پروردگار
جهان نمایند، که نماز معراج روحانی مومن است . اصحاب و یاران حضرت محمد (ص):پیامبر
اسلام(ص) چه در مکّه معظمه و چه در مدینه، داراى اصحاب و یاران باوفایى
بود که برخى از آنان پیش از آن حضرت و برخى دیگر پس از ایشان از دنیا رفتند
و تعداد آنان به هزاران نفر مىرسد. در این جا به نام برخى از صحابه مشهور
آن حضرت اشاره میشود:1. على بن ابىطالب(ع).2. ابوطالب بن عبد المطلب.3. حمزة بن عبدالمطلب.4. جعفربن ابىطالب.5. عباس بن عبدالمطلب.6. عبداللّه بن عباس.7. فضل بن عباس.8. معاذبن جبل.9. سلمان فارسى.10. ابوذر غفارى (جندب بن جناده).11. مقداد بن اسود.12. بلال حبشى.13. مصعب بن عمیر.14. زبیر بن عوام.15. سعد بن ابى وقاص.16. ابو دجانه.17. سهل بن حنیف.18. سعد بن معاذ. 19. سعد بن عباده.20. محمد بن مسلمه.21. زید بن ارقم.22. ابو ایوب انصارى.23. جابر بن عبدالله انصارى.24. حذیفة بن یمان عنسى.25. خالد بن سعید اموى.26. خزیمة بن ثابت انصارى.27. زید بن حارثه.28. عبدالله بن مسعود.29. عمار بن یاسر.30. قیس بن عاصم.31. مالک بن نویره.32. ابوبکر بن ابى قحافه.33. عثمان بن عفان.34. عبدالله بن رواحه.35. عمر بن خطّاب.36. طلحة بن عبیدالله. 37. عثمان بن مظعون.38. ابو موسى اشعرى.39. عاصم بن ثابت.40. عبدالرحمن بن عوف.41. ابوعبیده جراح.42. ابو سلمه.43. ارقم بن ابى ارقم.44. قدامة بن مظعون.45. عبدالله بن مظعون.46. عبیدة بن حارث.47. سعید بن زید.48. خَبّاب بن اَرَت.49. بریده اسلمى.50. عثمان بن حنیف.51. ابو هیثم تیهان.52. ابىّ بن کعب.تاریخ و سبب رحلت حضرت محمد (ص):دوشنبه
28 صفر، بنا به روایت بیشتر علماى شیعه و دوازدهم ربیع الاول بنا به قول
اکثر علماى اهل سنّت، در سال یازدهم هجرى، در سن 63 سالگى، در مدینه بر اثر
زهرى که زنى یهودى به نام زینب در جریان نبرد خیبر به آن حضرت خورانیده
بود. معروف است که پیامبر اسلام(ص) در بیمارىِ وفاتش مىفرمود: این بیمارى
از آثار غذاى مسمومى است که آن زن یهودى پس از فتح خیبر براى من آورده بود.محل دفن حضرت محمد (ص): مدینه
مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى) در همان خانهاى که وفات
یافته بود. هم اکنون مرقد مطهر آن حضرت، در مسجد النبى قرار دارد. ******************************************************* زندگینامه امام جعفر صادق(ع) نام : جعفر (به معنى نهر جارى پرفایده) کنیه : ابو عبداللّه لقب : صادق پدر : حضرت محمد بن على (ع) مادر : معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابى بکر تاریخ ولادت: یکشنبه 17 ربیع الاول ، سال 83 هجرى مکان ولادت: مدینه مدت عمر مبارک : 65 سال علت شهادت: مسمومیت قاتل ملعون: منصور دوانیقى (خلیفه عباسى) زمان شهادت: یکشنبه 25 شوال ، سال 148 هجرى
مدفن مطهر: قـبـر شریفش در قبرستان بقیع (واقع در مدینه منوره) در کنار
قبر پدر و جدّ و عمویش امام حسن مجتبى (علیه السلام) مى باشد. زندگینامه امام جعفر صادق(ع)
امام جعفر صادق (ع) در پگاه روز جمعه یا دوشنبه هفدهم ربیع الأول سال 80
هجرى، معروف به سال قحطى، در مدینه دیده به جهان گشود. اما بنا به گفته شیخ
مفید و کلینى، ولادت آن حضرت در سال 83 هجرى اتفاق افتاده است. لیکن ابن
طلحه روایت نخست را صحیح تر میداند و ابن خشاب نیز در این باره گوید: چنان
که ذراع براى ما نقل کرده، روایت نخست، سال 80 هجرى، صحیح است. وفات آن
امام (ع) در دوشنبه روزى از ماه شوال و بنا به نوشته مؤلف جنات الخلود در
25 شوال و به روایتى نیمه ماه رجب سال 148 هجرى روى داده است. با این حساب
مى توان عمر آن حضرت را 68 یا 65 سال گفت که از این مقدار 12 سال و چند
روزى و یا 15 سال با جدش امام زین العابدین (ع) معاصر بوده و 19سال با پدرش
و 34 سال پس از پدرش زیسته است که همین مدت، دوران خلافت و امامت آن حضرت
به شمار می آید و نیز بقیه مدتى است که سلطنت هشام بن عبد الملک، و خلافت
ولید بن یزید بن عبد الملک و یزید بن ولید عبد الملک، ملقب به ناقص،
ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ادامه داشته است. کنیه مادر
امام (ع) را ام فروه گفته اند. برخى نیز کنیه او را ام القاسم نوشته و اسم
او را قریبه یا فاطمه ذکر کرده اند. کنیه آن حضرت ابو عبد الله بوده است و
این کنیه از دیگر کنیه هاى وى معروفتر و مشهورتر است. محمد بن طلحه
گوید: برخى کنیه آن حضرت را ابو اسماعیل دانسته اند. ابن شهر آشوب نیز در
کتاب مناقب می گوید: آن حضرت مکنى به ابو عبد الله و ابو اسماعیل و کنیه
خاص وى ابو موسى بوده است. لقب امام صادق (ع)
آن حضرت القاب چندى داشت که مشهورترین آنها صادق، صابر، فاضل و طاهر بود.
از آنجا که وى در بیان و گفتار راستگو بود، او را صادق خواندند. فضایل امام جعفر صادق (ع)
مناقب آن حضرت بسیار است که به اختصار از آنها یاد می کنیم. فضایل امام
صادق بیش از آن است که بتوان ذکر کرد. جمله ای از مالک بن انس امام مشهور
اهل سنت است که: «بهتر از جعفر بن محمد، هیچ چشمی ندیده، هیچ گوشی نشنیده و
در هیچ قلبی خطور نکرده است.» از ابوحنیفه نیز این جمله مشهور است که گفت:
«ما رأیت افقه من جعفر بن محمد» یعنی: «از جعفر بن محمد، فقیه تر ندیدم.» و
اگر از زبان خود آن حضرت بشنویم ضریس می گوید: امام صادق در این آیة
شریفة: کل شیء هالک الا وجهه، یعنی: «هر چیز فانی است جز وجه خدای متعال،»
فرمود: «نحن الوجه الذی یوتی الله منهم» یعنی «ماییم آیینه ای که خداوند از
آن آیینه شناخته می شود.» بنابراین امام صادق (ع) فرموده است او آیینه ذات
حق تعالی است. شیخ مفید در ارشاد مى نویسد: علومى که از آن حضرت
نقل کرده اند به اندازه اى است که ره توشه کاروانیان شد و نامش در همه
جا انتشار یافت. دانشمندان در بین ائمه (ع) بیشترین نقل ها را از امام صادق
روایت کرده اند. هیچ یک از اهل آثار و راویان اخبار بدان اندازه که از آن
حضرت بهره برده اند از دیگران سود نبرده اند. محدثان نام راویان موثق آن
حضرت را جمع کرده اند که شماره آنها، با صرف نظر از اختلاف در عقیده و
گفتار، به چهار هزار نفر مى رسد. بیشترین حجم روایات، احادیثی
است که از امام صادق (ع) نقل شده است، اهمیت معارف منقول از جعفر بن محمد
(ص) به میزانی است که شیعه به ایشان منسوب شده است: ”شیعه جعفری“. کمتر
مسئله دینی (اْعم از اعتقادی، اخلاقی و فقهی) بدون رجوع به قول امام صادق
(ع) قابل حل است. کثرت روایات منقول از امام صادق (ع) به دو دلیل است:
یکی اینکه از دیگر ائمه عمر بیشتری نصیب ایشان شد و ایشان با شصت و پنج
سال عمر شیخ الائمه محسوب می شود (148 – 83 هجری)، و دیگری که به مراتب
مهمتر از اولی است، شرائط زمانی خاص حیات امام صادق (ع) است. دوران امامت
امام ششم مصادف با دوران ضعف مفرط امویان، انتقال قدرت از امویان به
عباسیان و آغاز خلافت عباسیان است. امام با حسن استفاده از این فترت و ضعف
قدرت سیاسی به بسط و اشاعه معارف دینی همت می گمارد. گسترش زائدالوصف
سرزمین اسلامی و مواجهه اسلام و تشیع با افکار، ادیان، مذاهب و عقاید
گوناگون اقتضای جهادی فرهنگی داشت و امام صادق (ع) به بهترین وجهی به
تبیین، تقویت و تعمیق “هویت مذهبی تشیع” پرداخت. از عصر جعفری است که شیعه
در عرصه های گوناگون کلام، اخلاق، فقه، تفسیر و… صاحب هویت مستقل می شود.
عظمت علمی امام صادق (ع) در حدی است که ائمه مذاهب دیگر اسلامی از قبیل
ابوحنیفه و مالک خود را نیازمند به استفاده از جلسه درس او می یابند.
مناظرات عالمانه او با ارباب دیگر ادیان و عقاید نشانی از سعه صدر و وسعت
دانش امام است. اهمیت این جهاد فرهنگی امام صادق (ع) کمتر از قیام خونین
سید الشهداء (ع) نیست. امام و فقه اسلامی
ـ فقه شیعه امامیه که به فقه جعفری مشهور است منسوب به جعفر صادق (ع) است.
زیرا قسمت عمده احکام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از آن حضرت است و
آن اندازه که از آن حضرت نقل شده است از هیچ یک از (ائمه) اهل بیت علیهم
السلام نقل نگردیده است. اصحاب حدیث اسامی راویان ثقه که از او روایت کرده
اند به 4000 شخص بالغ دانسته اند. ـ در نیمه اول قرن دوم هجری
فقهای طراز اولی مانند ابوحنیفه و امام مالک بن انس و اوزاعی و محدثان
بزرگی مانند سفیان شوری و شعبه بن الحجاج و سلیمان بن مهران اعمش ظهور
کردند. در این دوره است که فقه اسلامی به معنی امروزی آن تولد یافته و روبه
رشد نهاده است. و نیز آن دوره عصر شکوفایی حدیث و ظهور مسائل و مباحث
کلامی مهم در بصره و کوفه بوده است. ـ حضرت صادق (ع) در این دوره
در محیط مدینه که محل ظهور تابعین ومحدثان و راویان و فقهای بزرگ بوده،
بزرگ شد، اما منبع علم او در فقه نه «تابعیان» و نه «محدثان» و نه «فقها» ی
آن عصر بودند بلکه او تنها از یک طریق که اعلاء و اوثق طرق بود نقل می کرد
و آن همان از طریق پدرش امام محمد باقر (ع) و او از پدرش علی بن الحسین
(ع) و او از پدرش حسین بن علی (ع) و او از پدرش علی بن ابیطالب (ع) و او هم
از حضرت رسول (ص) بود و این ائمه بزرگوار در مواردی که روایتی از آباء
طاهرین خود نداشته باشند خود منبع فیاض مستقیم احکام الهی هستند. مزار شریف امام صادق در بقیع آثار امام صادق (ع):
غالب آثار امام (ع) به عادت معهود عصر، کتابت مستقیم خود ایشان نیست و
غالبا املای امام (ع) یا بازنوشت بعدی مجالس ایشان است. بعضی از آثار نیز
منصوب است و قطعی الصدور نیست. 1- از آثار مکتوب امام صادق (ع)
رساله به عبدالله نجاشی (غیر از نجاشی رجالی) است. نجاشی صاحب رجال معتقد
است که تنها تصنیفی که امام به دست خود نوشته اند همین اثر است. 2- رساله ای که شیخ صدوق در خصال و به واسطه اعمش از حضرت روایت کرده است شامل مباحث فقه و کلام. 3- کتاب معروف به توحید مفضل، در مباحث خداشناسی و رد دهریه که املاء امام (ع) و کتاب مفضل بن عمر جعفی است.
4- کتاب الاهلیلجه که آن نیز روایت مفضل بن عمر است و همانند توحید مفضل
در خداشناسی و اثبات صانع است و تماما در بحارالانوار مندرج است.
5- مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه که منسوب به امام صادق (ع) و بعضی از
محققان شیعه از جمله مجلسی، صاحب وسایل (حرعاملی) و صاحب ریاض العلما،
صدور آن را از ناحیه حضرت رد کرده اند. 6- رساله ای از امام (ع) خطاب به اصحاب که کلینی در اول روضه کافی به سندش از اسماعیل بن جابر ابی عبدالله نقل کرده است. 7- رساله ای در باب غنائم و وجوب خمس که در تحف العقول مندرج است. 8- بعضی رسائل که جابربن حیان کوفی از امام (ع) نقل کرده است. 9- کلمات القصار که بعدها به آن نثرالدرد نام داده اند که تماما در تحف العقول آمده است.
10- چندین فقره از وصایای حضرت خطاب به فرزندش امام موسی کاظم (ع) سفیان
شوری، عبدالله بن جندب، ابی جعفر نعمان احول، عنوان بصری، که در حلیه
الاولیاء و تحف العقول ثبت گردیده است. # همچنین ادعیه امام صادق
(علیه السلام) (الصحیفة الصادقیة و الصادصیة الجامعة): مجموعه ادعیه
معتبره ای است که از دو امام بزرگوار پنجم و ششم (علیهماالسلام) در کتب
روایی شیعه وارد شده و دانشگاه امام صادق (ع) آن را به مناسبت بیستمین
سالگرد تأسیس دانشگاه همزمان با میلاد مسعود نبی اکرم اسلام (ص) و امام
جعفر صادق (ع) منتشر کرده است. روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل
بسم الله الرحمن الرحیم حدیث11: المهدى منا اهل البیت رجل من امتى اشم الانف یملاء الارض عدلاً کما ملئت جوراً مهدى ما اهل بیت مردى از امت من است که وسط بینیش برآمده و او زمین را پر از عدل کند، چنان که پر از ظلم باشد. دعای ندبه امروز صبح جمعه متقارن با آغاز امامت حضرت مهدی عج و با حضوربرادران وخواهرانو عاشقان اهل بیت عصمت وطهارت وآقا امام زمان (عج) درساعت 7/15با ذکر زیارت عاشورا توسط مداحانامیرحسین عابدی-سید علی اصغر و سید محمد جوادحسینی وآقای سالاری شروع و در ادامه با نیایش دعای روحبخش ندبهدر ساعت 7/30 با نوای مداح آقای طاهری در ساعت 8/30 و بعد ازپذیرایی و صرف صبحانه به پایان رسید. *****گفتنی است دعای ندبه هر هفته ساعت 7/15 شروع و در ساعت 8/30 و بعد از پذیرایی صبحانه به پایان می رسد ***** روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل
بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم زندگینامه امام حسن عسگری (ع) 1.حضرت امام حسن عسکری(ع)2.دوران امامت 3.شهادت امام حسن عسکری(ع) 4.ماجرای جانشین بر حق امام عسکری 1-حضرت امام حسن عسکری(ع ) امام
حسن عسکری (ع ) در سال 232هجری در مدینه چشم به جهان گشود . مادر والا
گهرش سوسن یا سلیل زنی لایق و صاحب فضیلت و در پرورش فرزند نهایت مراقبت
راداشت ، تا حجت حق را آن چنان که شایسته است پرورش دهد . این زن پرهیزگار
در سفری که امام عسکری (ع ) به سامرا کرد همراه امام بود و در سامرا از
دنیا رحلت کرد . کنیه آن حضرت ابامحمد بود .2-دوران امامت به
طور کلی دوران عمر 29ساله امام حسن عسکری (ع ) به سه دوره تقسیم می گردد :
دوره اول 13سال است که زندگی آن حضرت در مدینه گذشت . دوره دوم 10سال در
سامرا قبل از امامت . دوره سوم نزدیک 6 سال امامت آن حضرت می باشد . دوره
امامت حضرت عسکری (ع ) با قدرت ظاهری بنی عباس رو در روی بود . خلفایی که
به تقلید هارون در نشان دادن نیروی خود بلندپروازیهایی داشتند . امام حسن
عسکری (ع ) از شش سال دوران اقامتش ، سه سال را در زندان گذرانید .
زندانبان آن حضرت صالح بن وصیف دو غلام ستمکار را بر امام گماشته بود ، تا
بتواند آن حضرت را - به وسیله آن دو غلام - آزار بیشتری دهد ، اما آن دو
غلام که خود از نزدیک ناظر حال و حرکات امام بودند تحت تأثیر آن امام
بزرگوار قرار گرفته به صلاح و خوش رفتاری گراییده بودند . وقتی از این
غلامان جویای حال امام شدند ، می گفتند این زندانی روزها روزه دار است و
شبها تا بامداد به عبادت و راز و نیاز با معبود خود سرگرم است و با کسی سخن
نمی گوید . عبیدالله خاقان وزیر معتمد عباسی با همه غروری که داشت وقتی با
حضرت عسکری ملاقات می کرد به احترام آن حضرت برمی خاست ، و آن حضرت را بر
مسند خود می نشانید . پیوسته می گفت : در سامره کسی را مانند آن حضرت ندیده
ام ، وی زاهدترین و داناترین مردم روزگار است . پسر عبیدالله خاقان می
گفت : من پیوسته احوال آن حضرت را از مردم می پرسیدم . مردم را نسبت به او
متواضع می یافتم . می دیدم همه مردم به بزرگواریش معترفند و دوستدار او می
باشند . با آنکه امام (ع ) جز با خواص شیعیان خود آمیزش نمی فرمود ، دستگاه
خلافت عباسی برای حفظ آرامش خلافت خود بیشتر اوقات ، آن حضرت را زندانی و
ممنوع از معاشرت داشت . " از جمله مسائل روزگار امام حسن عسکری (ع )
یکی نیز این بود که از طرف خلافت وقت ، اموال و اوقات شیعه ، به دست
کسانی سپرده می شد که دشمن آل محمد (ص ) و جریانهای شیعی بودند ، تا بدین
گونه بنیه مالی نهضت تقویت نشود . چنانکه نوشته اند که احمد بن عبیدالله بن
خاقان از جانب خلفا ، والی اوقاف و صدقات بود در قم ، و او نسبت به اهل
بیت رسالت ، نهایت مرتبه عداوت را داشت " . " نیز اصحاب امام حسن عسکری ،
متفرق بودند و امکان تمرکز برای آنان نبود ، کسانی چون ابوعلی احمد بن
اسحاق اشعری در قم و ابوسهل اسماعیل نوبختی در بغداد می زیستند ، فشار و
مراقبتی که دستگاه خلافت عباسی ، پس از شهادت حضرت رضا (ع ) معمول داشت ،
چنان دامن گسترده بود که جناح مقابل را با سخت ترین نوع درگیری واداشته
بود . این جناح نیز طبق ایمان به حق و دعوت به اصول عدالت کلی ، این همه
سختی را تحمل می کرد ، و لحظه ای از حراست ( و نگهبانی ) موضع غفلت نمی کرد
" . اینکه گفتیم : حضرت هادی (ع ) و حضرت امام حسن عسکری (ع ) هم از سوی
دستگاه خلافت تحت مراقبت شدید و ممنوع از ملاقات با مردم بودند و هم امامان
بزرگوار ما - جز با یاران خاص و کسانی که برای حل مشکلات زندگی مادی و
دینی خود به آنها مراجعه می نمودند - کمتر معاشرت می کردند به جهت آن بود
که دوران غیبت حضرت مهدی (ع ) نزدیک بود ، و مردم می بایست کم کم بدان خو
گیرند ، و جهت سیاسی و حل مشکلات خود را از اصحاب خاص که پرچمداران
مرزهای مذهبی بودند بخواهند ، و پیش آمدن دوران غیبت در نظر آنان عجیب
نیاید . باری ، امام حسن عسکری (ع ) بیش از 29سال عمر نکرد ولی در مدت شش
سال امامت و ریاست روحانی اسلامی ، آثار مهمی از تفسیر قرآن و نشر احکام و
بیان مسائل فقهی و جهت دادن به حرکت انقلابی شیعیانی که از راههای دور
برای کسب فیض به محضر امام (ع ) می رسیدند بر جای گذاشت . در زمان امام
یازدهم تعلیمات عالیه قرآنی و نشر احکام الهی و مناظرات کلامی جنبش
علمی خاصی را تجدید کرد ، و فرهنگ شیعی - که تا آن زمان شناخته شده بود -
در رشته های دیگر نیز مانند فلسفه و کلام باعث ظهور مردان بزرگی چون یعقوب
بن اسحاق کندی ، که خود معاصر امام حسن عسکری بود و تحت تعلیمات آن امام ،
گردید . در قدرت علمی امام (ع ) - که از سرچشمه زلال ولایت و اهل بیت
عصمت مایه گرفته بود - نکته ها گفته اند . از جمله : همین یعقوب بن اسحاق
کندی فیلسوف بزرگ عرب که دانشمند معروف ایرانی ابونصر فارابی شاگرد مکتب
وی بوده است ، در مناظره با آن حضرت درمانده گشت و کتابی را که بر رد قرآن
نوشته بود سوزانید و بعدها از دوستداران و در صف پیروان آن حضرت درآمد .3-شهادت امام حسن عسکری (ع ) شهادت
آن حضرت را روز جمعه هشتم ماه ربیع الاول سال 260هجری نوشته اند . در
کیفیت وفات آن امام بزرگوار آمده است : فرزند عبیدالله بن خاقان گوید
روزی برای پدرم ( که وزیر معتمد عباسی بود ) خبر آوردند که ابن الرضا -
یعنی حضرت امام حسن عسکری - رنجور شده ، پدرم به سرعت تمام نزد خلیفه رفت و
خبر را به خلیفه داد . خلیفه پنج نفر از معتمدان و مخصوصان خود را با او
همراه کرد . یکی از ایشان نحریر خادم بود که از محرمان خاص خلیفه بود ، امر
کرد ایشان را که پیوسته ملازم خانه آن حضرت باشند ، و بر احوال آن حضرت
مطلع گردند . و طبیبی را مقرر کرد که هر بامداد و پسین نزد آن حضرت برود ، و
از احوال او آگاه شود . بعد از دو روز برای پدرم خبر آوردند که مرض آن
حضرت سخت شده است ، و ضعف بر او مستولی گردیده . پس بامداد سوار شد ، نزد
آن حضرت رفت و اطبا را - که عموما اطبای مسیحی و یهودی در آن زمان بودند -
امر کرد که از خدمت آن حضرت دور نشوند و قاضی القضات ( داور داوران ) را
طلبید و گفت ده نفر از علمای مشهور را حاضر گردان که پیوسته نزد آن حضرت
باشند . و این کارها را برای آن می کردند که آن زهری که به آن حضرت داده
بودند بر مردم معلوم نشود و نزد مردم ظاهر سازند که آن حضرت به مرگ خود از
دنیا رفته ، پیوسته ایشان ملازم خانه آن حضرت بودند تا آنکه بعد از گذشت
چند روز از ماه ربیع الاول سال 260 ه . ق آن امام مظلوم در سن 29سالگی از
دار فانی به سرای باقی رحلت نمود . بعد از آن خلیفه متوجه تفحص و تجسس
فرزند حضرت شد ، زیرا شنیده بود که فرزند آن حضرت بر عالم مستولی خواهد شد
، و اهل باطل را منقرض خواهد کرد ... تا دو سال تفحص احوال او می کردند
... . این جستجوها و پژوهشها نتیجه هراسی بود که معتصم عباسی و خلفای قبل و
بعد از او - از طریق روایات مورد اعتمادی که به حضرت رسول الله (ص ) می
پیوست ، شنیده بودند که از نرگس خاتون و حضرت امام حسن عسکری فرزندی پاک
گهر ملقب به مهدی آخر الزمان - همنام با رسول اکرم (ص ) ولادت خواهد یافت و
تخت ستمگران را واژگون و به سلطه و سلطنت آنها خاتمه خواهد داد . بدین جهت
به بهانه های مختلف در خانه حضرت عسکری (ع ) رفت و آمد بسیار می کردند ، و
جستجو می نمودند تا از آن فرزند گرامی اثری بیابند و او را نابود سازند .
به راستی داستان نمرود و فرعون در ظهور حضرت ابراهیم (ع ) و حضرت موسی (ع )
تکرار می شد . حتی قابله هایی را گماشته بودند که در این کار مهم
پی جویی کنند . اما خداوند متعال - چنانکه در فصل بعد خواهید خواند - حجت
خود را از گزند دشمنان و آسیب زمان حفظ کرد ، و همچنان نگاهداری خواهد کرد
تا مأموریت الهی خود را انجام دهد . باری ، علت شهادت آن حضرت را سمی می
دانند که معتمد عباسی در غذا به آن حضرت خورانید و بعد ، از کردار زشت خود
پشیمان شد . بناچار اطبای مسیحی و یهودی که در آن زمان کار طبابت را در
بغداد و سامره به عهده داشتند ، به ویژه در مأموریتهایی که توطئه قتل امام
بزرگواری مانند امام حسن عسکری (ع ) در میان بود ، برای معالجه فرستاد .
البته از این دلسوزیهای ظاهری هدف دیگری داشت ، و آن خشنود ساختن مردم و
غافل نگهداشتن آنها از حقیقت ماجرا بود . بعد از آگاه شدن شیعیان از خبر
درگذشت جانگداز حضرت امام حسن عسکری (ع ) شهر سامره را غبار غم گرفت ، و
از هر سوی صدای ناله و گریه برخاست . مردم آماده سوگواری و تشییع جنازه آن
حضرت شدند .4-ماجرای جانشین بر حق امام عسکری (ع)ابوالادیان
می گوید : من خدمت حضرت امام حسن عسکری (ع ) می کردم . نامه های آن حضرت
را به شهرها می بردم . در مرض موت ، روزی من را طلب فرمود و چند نامه
ای نوشت به مدائن تا آنها را برسانم . سپس امام فرمود : پس از پانزده روز
باز داخل سامره خواهی شد و صدای گریه و شیون از خانه من خواهی شنید ، و در
آن موقع مشغول غسل دادن من خواهند بود . ابوالادیان به امام عرض می کند :
ای سید من ، هرگاه این واقعه دردناک روی دهد ، امامت با کیست ؟ فرمود : هر
که جواب نامه من را از تو طلب کند . ابوالادیان می گوید : دوباره پرسیدم
علامت دیگری به من بفرما . امام فرمود : هرکه بر من نماز گزارد .
ابوالادیان می گوید : باز هم علامت دیگری بگو تا بدانم . امام می گوید : هر
که بگوید که در همیان چه چیز است او امام شماست . ابوالادیان می گوید :
مهابت و شکوه امام باعث شد که نتوانم چیز دیگری بپرسم . رفتم و نامه ها را
رساندم و پس از پانزده روز برگشتم . وقتی به در خانه امام رسیدم صدای شیون
و گریه از خانه امام بلند بود . داخل خانه امام ، جعفر کذاب برادر امام
حسن عسکری را دیدم که نشسته ، و شیعیان به او تسلیت می دهند و به امامت او
تهنیت می گویند . من از این بابت بسیار تعجب کردم پیش رفتم و تعزیت و
تهنیت گفتم . اما او جوابی نداد و هیچ سؤالی نکرد . چون بدن مظهر امام را
کفن کرده و آماده نماز گزاردن بود ، خادمی آمد و جعفر کذاب را دعوت کرد که
بر برادر خود نماز بخواند . چون جعفر به نماز ایستاد ، طفلی گندمگون و
پیچیده موی ، گشاده دندانی مانند پاره ماه بیرون آمد و ردای جعفر را کشید و
گفت : ای عمو پس بایست که من به نماز سزاوارترم . رنگ جعفر دگرگون شد .
عقب ایستاد . سپس آن طفل پیش آمد و بر پدر نماز گزارد و آن جناب را در
پهلوی امام علی النقی علیه السلام دفن کرد . سپس رو به من آورد و فرمود :
جواب نامه ها را که با تو است تسلیم کن . من جواب نامه را به آن کودک دادم .
پس " حاجزوشا " از جعفر پرسید : این کودک که بود ، جعفر گفت : به خدا قسم
من او را نمی شناسم و هرگز او را ندیده ام . در این موقع ، عده ای از
شیعیان از شهر قم رسیدند ، چون از وفات امام (ع ) با خبر شدند ، مردم به
جعفر اشاره کردند . چند تن از آن مردم نزد جعفر رفتند و از او پرسیدند :
بگو که نامه هایی که داریم از چه جماعتی است و مالها چه مقدار است ؟ جعفر
گفت : ببینید مردم از من علم غیب می خواهند ! در آن حال خادمی از جانب حضرت
صاحب الامر ظاهر شد و از قول امام گفت : ای مردم قم با شما نامه هایی است
از فلان و فلان و همیانی ( کیسه ای ) که در آن هزار اشرفی است که در آن ده
اشرفی است با روکش طلا . شیعیانی که از قم آمده بودند گفتند : هر کس تو را
فرستاده است امام زمان است این نامه ها و همیان را به او تسلیم کن . جعفر
کذاب نزد معتمد خلیفه آمد و جریان واقعه را نقل کرد . معتمد گفت : بروید و
در خانه امام حسن عسکری (ع ) جستجو کنید و کودک را پیدا کنید . رفتند و از
کودک اثری نیافتند . ناچار " صیقل " کنیز حضرت امام عسکری (ع ) را گرفتند و
مدتها تحت نظر داشتند به تصور اینکه او حامله است . ولی هرچه بیشتر جستند
کمتر یافتند . خداوند آن کودک مبارک قدم را حفظ کرد و تا زمان ما نیز در
کنف حمایت حق است و به ظاهر از نظرها پنهان می باشد . درود خدای بزرگ بر او
باد . روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل
بسم الله الرحمن الرحیم راه های دستیابی به بصیرت بصیرت به معنى دانایى، بینایى، بینایى دل، هوشیارى، زیرکى و یقین است. نزد اهل معنا، نیرویى نهانى و قوّهاى قلبى است که در شناخت حقایق تا عمق وجود و باطن ذات آن رسوخ مى کند.
شاه نعمت اللَّه ولى و برخى از اهل معرفت مى گویند: بصیرت قوّه قلبى یا
نیرویى باطنى است که به نور قدس روشن گردیده و از پرتو آن، صاحب بصیرت،
حقایق و بواطن اشیا را در مى یابد. بصیرت به مثابه بَصَر (چشم) است براى
نفس. راه های تحصیل بصیرت براى نیل به مقام رفیع بصیرت باید به بازسازى و اصلاح نفس خویش پرداخت.
مجاهده با هواى نفسانى و تهذیب روح از زنگارهاى گناه، و لطیف و شفاف ساختن
آیینه دل به نور توحید، تنها صراط مستقیمى است که حجاب دیدگان دل را
مىگشاید و آدمى را در معرض الهامات غیبى و مقام کشف و شهود قرار مىدهد. 1- توبه: اولین گام براى تهذیب نفس و تحصیل بصیرت است. توبه از تقصیرات و گناهان، بلکه از کوتاهىها و جبران حق اللَّه و حق النّاسى است. 2- ذکر خدا:
ذکر زبانى، قلبى و عملى، موجب بصیرت مى گردد. امیرالمؤمنین(ع) مى فرماید:
مَنْ ذکر اللَّه استبصر؛ هر کسى به یاد خدا باشد، بینایى و بصیرت یابد. 3- هم نشینى با علما: مجالست با علما که موجب بصیرت و بینایى است. على(ع) مى فرماید: جاور العلماء تستبصر؛ با دانایان بنشین تا آگاهى یابى. 4- خرد ورزى:
کسى که هر خبر یا مطلبى را مى شنود، فوراً نمىپذیرد، بلکه پیرامون آن مى
اندیشد و آن را از صافى عقل و اندیشهاش مى گذراند، بصیرت و بینایى مى
یابد، چنان که آینده نگرى و به کارگیرى خرد در فرجام امور باعث بصیرت و
بینایى مى گردد. 5- زهد: زهد و عدم دلبستگى به دنیا، از امورى است که باعث بصیرت مى گردد. 6- ارتباط با خدا:
ازدیاد معرفت به خدا، انس با قرآن و معانى و معارف آن، توسل به ائمه(ع) و
مناجات با خدا در خلوت مخصوصاً نماز شب از امورى هستند که موجب بصیرت و
بینایى و برخوردارى از الهامات غیبى مى شود. منابع : 1- دکتر محمد معین، فرهنگ فارسى، ج 1، ص 546. 2- اصطلاحات
الصوفیه کاشانى، ماده بصیرة؛ تعریفات جرجانى، ماده بصیرة؛ رسایل شاه نعمت
اللَّه ولى، ج 3، ص 14؛ کشاف اصطلاحات، ج 1، ص 123.3- دائرة المعارف تشیع، جمعى از محققان، ج 3، ص 271. 4- غررالحکم، ج 5، ص 166؛ معجم الفاظ غررالحکم، ص 93. 5- مصطفى درایتى، معجم الفاظ غررالحکم، ص 93؛ غررالحکم، ج 3، ص 387.6- من استقبل الامور ابصر یا من فکّر أبصر العواقب.7- مصطفى درایتى، معجم الفاظ غررالحکم، ص 93؛ غررالحکم، ج 3، ص 387 روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج) آمل-بربری خیل