مهدیه آمل

بسم الله الرحمن الرحیم السلام علیک یا غریب الغربایا علی ابن موسی الرضا (ع) امام رضا علیه السلامنام: على. کنیه: ابوالحسن (چون کنیه امام موسى کاظم (علیه السلام) نیز ابوالحسن است، به امام رضا (علیه السلام) ابوالحسن ثانى نیز گفته مى‏شود). القاب: رضا، صابر، رضى، وفى، فاضل و صدیق. از میان لقب‏هاى فوق، «رضا» شهرت بیشترى دارد. علت این که آن حضرت را «رضا» نامیده ‏اند، این است که پسندیده خدا در آسمان و مورد خشنودى رسول خدا(ص) و ائمه اطهار (علیهم السلام) در زمین بوده و دوستان و دشمنان به اتفاق از وى خشنود و راضى بودند. منصب: معصوم دهم و امام هشتم شیعیان. تاریخ تولد: یازدهم ذیقعده سال 148 هجرى. برخى مورخان تاریخ تولد آن حضرت را سال 151 هجرى و برخى دیگر سال 153 هجرى، پنج سال پس از وفات امام جعفر صادق (علیه السلام) دانسته‏اند. محل تولد: مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى). نسب پدرى: ابوالحسن، موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسین بن على ‏بن ابى‏طالب (علیه السلام). نام مادر: نجمه. نام‏هاى دیگرى نیز براى او نقل شده است؛ مانند: تکتم، اروى، سکن، ام البنین، شقرا، خیزران، سمانه، صقر و طاهره. این بانوى فاضله که با تربیت حمیده -مادر امام موسى کاظم (علیه السلام)- به کمالات انسانى و اخلاق اسلامى دست یافته بود، بهترین زنان عصر خویش در تعقل، دیندارى و حیا بود. مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، امام موسى کاظم (علیه السلام)، در رجب سال 183، تا سال 203 هجرى، به مدت بیست سال. آن حضرت در سن 35 سالگى به امامت رسید. تاریخ و سبب شهادت: آخر ماه صفر سال 203 هجرى به وسیله زهرى که مأمون عباسى در خراسان به آن‏حضرت خورانید. حضرت رضا (علیه السلام) در هنگام شهادتش، 55 ساله بود. برخى سال شهادت آن حضرت رإ؛ سال 205 و برخى 201 هجرى دانسته‏اند. محل دفن: مشهد مقدس (در استان خراسان، در کشور ایران). همسران: 1. سبیکه یا خیزران، مادر امام محمد تقى (علیه السلام). 2. ام حبیبه (دختر مأمون). و چند ام ولد. فرزندان: 1. امام محمد تقى (علیه السلام) که پس از شهادت پدرش، در سن هفت سالگى به امامت رسید. علماى شیعه ایشان را تنها فرزند امام رضا (علیه السلام) دانسته‏ اند؛ اما در برخى منابع، فرزندان دیگرى نیز براى آن حضرت ذکر شده است که عبارتند از: 2. ابو محمد حسن. 3. جعفر. 4. ابراهیم. 5. حسن. 6. عایشه. 7. فاطمه. پس از نبرد میان امین و مأمون، فرزندان هارون الرشید، براى به دست آوردن منصب خلافت و پیروزى نهایىِ مأمون بر امین، در سال 201 هجرى امام رضا (علیه السلام) به اجبار و اکراه مأمون به ولایت‏عهدى وى برگزیده شد. مأمون با این که در ظاهر براى امام رضا (علیه السلام) احترام ویژه‏اى قائل بود و ایشان را بر همگان، از جمله علویان و عباسیان، مقدم مى‏داشت، اما در ضمیر خود، به مقام علمى و اجتماعى آن حضرت حسد مى‏برد و کینه ایشان را در دل داشت. سرانجام نیز با توطئه‏اى پنهان، آن حضرت را به شهادت رساند.منبع : شبکه جهانی ثامن روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل